Μετά τη βόλτα μας στα νησιά του Αργοσαρωνικού, το πλάνο μας έλεγε διήμερη παραμονή στην Αθήνα. Οπότε αφήσαμε τις Σπέτσες και μετά από ένα ήσυχο και σύντομο ταξίδι, φτάνουμε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, άψογο και σε πολύ βολική περιοχή.
Έχουμε χρόνια να έρθουμε στην πρωτεύουσα. Έχουμε όμως και δυο μέρες να τριγυρίσουμε το κέντρο της με άψογο ξεναγό, φίλο, νέο και ακούραστο.
Κοντεύουμε στις Σπέτσες. Η θάλασσα είναι γεμάτη βραχονησίδες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η Σπετσοπούλα. Η πρώτη εντύπωση σου μένει. Από τις πρώτες εικόνες "φτιάχνεσαι". Καθώς ζυγώνουμε, τη θάλασσα διασχίζουν ατελείωτα παλιά και καινούρια ιστιοφόρα με φουσκωμένα τα πανιά, θαλαμηγοί αλλά και μικρά θαλάσσια ταξί που πάνε βολίδα απέναντι στην Πελοπόννησο, στην Κόστα της Αργολίδας. Τις μέρες που φτάνουμε στο νησί διεξάγεται η Regata 2016 και αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε δυσκολευτεί να βρούμε κατάλυμα. Στην αποβάθρα μας περιμένει ο ξενοδόχος να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο που βρίσκεται ψηλά.
Είδαμε Αίγινα και Πόρο και πάμε για άλλα... Άλλος με τη βάρκα μας;
Επόμενη διαμονή έχουμε στις Σπέτσες αλλά εννοείται πως δεν μπορούμε να μην επισκεφτούμε τη μία και μοναδική Ύδρα. Οι πληροφοριοδότες μας έχουν πει τα καλύτερα για το ιστορικό νησί.
Με τον ήλιο να χάνεται πίσω από το Αγκίστρι και νωπές τις τελευταίες εικόνες από την Αίγινα, πάμε για Πόρο με μια σύντομη στάση στα Μέθανα. Έχει ήδη πέσει για τα καλά η νύχτα όταν φτάνουμε στον Πόρο και κατευθυνόμαστε απευθείας στο ξενοδοχείο, το οποίο φροντίσαμε και κλείσαμε πριν την έναρξη του ταξιδιού για δυο νύχτες. Αρκετά κουρασμένοι γιατί εκτός από την κούραση της ημέρας περπατήσαμε και κανένα χιλιόμετρο σέρνοντας τις αποσκευές, φτάνουμε στο δωμάτιο που ευτυχώς μας γεμίζει ικανοποίηση. Η καταπόνηση και η πείνα μας οδηγούν για φαγητό δίπλα στο ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα αν και έχουμε αρκετές απορίες για το τι βλέπουμε τριγύρω, πώς είναι η χώρα του νησιού, τι είναι όλα αυτά τα φώτα κ.λπ., ο Μορφέας μας παρασύρει σχετικά εύκολα σε βαθύ ύπνο.
Μια θερινή απόδραση που έμοιαζε μακρινό όνειρο έγινε πραγματικότητα αξέχαστη το περασμένο καλοκαίρι. Ταξιδάκι στον Αργοσαρωνικό με πρώτη στάση την Αίγινα.
Άρτα, μια πόλη με πάρα πολλά ιστορικά μνημεία, εκκλησίες, μουσεία, το περίφημο Μεσαιωνικό Κάστρο αλλά και φυσικές ομορφιές όπως το φράγμα Πουρναρίου και η τεχνητή λίμνη μέσα στην πόλη. Μιλάμε για τα κοντινά σημεία της πόλης... Λέτε να ξέχασα το μοναδικό ιστορικό, χιλιοτραγουδισμένο πέτρινο γεφύρι της; Όχι βέβαια, είναι κάτι ξεχωριστό που χρήζει ειδικής αναφοράς γιατί είναι το πρώτο σημείο που θα επισκεφθεί ο ταξιδιώτης και μετά ακολουθούν τα άλλα.
Αυτό το τηλεφώνημα από τους φίλους και κουμπάρους μας στα μέσα του καλοκαιριού δεν ήταν σαν τα προηγούμενα, του στιλ τι κάνετε κ.λπ. Θες από ένστικτο, όπως θες πες το, σαν πολύ χαρούμενα χτυπούσε το τηλέφωνο. Για να δούμε... "Καλά δε ζεσταθήκατε ακόμη στη θάλασσα; Πιάστε και λίγο βουνό!"
Πράγματι η σχεδόν αφόρητη ζέστη έκανε την ιδέα να ανεβούμε στο βουνό πολύ δελεαστική. Κι έτσι η πρόσκληση να τους επισκεφθούμε στα ορεινά έγινε αποδεκτή με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Έβλεπα φωτογραφίες, άκουγα σχετικά από φίλους και δεν πίστευα ότι θα είναι έτσι. "Ανέβα στο Λάκμο και στη Βερλίγκα αρχές Ιούνη και θα δεις...". (Είχαμε ανέβει και το φθινόπωρο αλλά γι αυτή την ανάβαση δεν πρόλαβα να σας μιλήσω). Έτσι δοθείσης ευκαιρίας η τετραμελής ομάδα μας μετά από κάμποσο καιρό νάτη, ανεβαίνει στις βουνοκορφές και πάλι.
Περνάς από το Επταχώρι Καστοριάς στην παλiά εθνική οδό Κοζάνης - Ιωαννίνων, είτε για Κόνιτσα - Ιωάννινα είτε για να ανέβεις στον Γράμο, βλέπεις τα πέτρινα σπίτια και την επιβλητική πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής πάνω στον δρόμο και συνεχίζεις. Πού να φανταστείς τι χάνεις αν δεν μπεις στο χωριό. Πού να φαντασείς, αν δεν το ζήσεις, τι "κρύβει" στο εσωτερικό του και από πού να αρχίσεις; Από τη ζεστασιά των ανθρώπων και τη φιλοξενία; Από τα πέτρινα σπίτια και γραφικά καλντερίμια; Από τη θέση του χωριού κάτω από την "μπιστεριά"; Από την ιστορία του; Είναι πολλά αυτά που χαρακτηρίζουν το χωριό και μαγεύουν τους επισκέπτες.
Ο Μάρτιος ξεκίνησε στη σελίδα μας με ένα ταξίδι αναμνήσεων στο Μιλάνο... και αφού φτάσαμε ως εκεί, κρίμα δεν ήταν να μην πάμε και λίγο παραπέρα; Καλή η πόλη, καλή η αγορά και τα ψώνια αλλά θέλαμε κάτι παραπάνω. Αδράξαμε την ευκαιρία λοιπόν και παίρνοντας το τρένο - αν και με μερικά απρόοπτα - επισκεφτήκαμε το Κόμο, την ομώνυμη λίμνη και το γραφικό χωριό Μπελάτζιο.
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που πρωτοείδα αυτό το βίντεο. Μπορεί να μην αναφέρεται σε κάτι καινούργιο αλλά μου έμεινε στο μυαλό, φέρνοντας στην επιφάνεια καταπιεσμένες σκέψεις...
Ξεκινώντας σήμερα το πρωί την πλοήγηση στο διαδίκτυο, αντίκρισα με χαρά την πρώτη σελίδα του Google, που τιμά τον Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τη συμπλήρωση 101 χρόνων από την ημέρα της γέννησής του.
Back to school, back to reality!
Πολλές σκέψεις κι άλλες τόσες αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτομαι αυτή την ημέρα.
Για πότε ήρθε το φθινόπωρο... για πότε μπαίνει και ο τελευταίος μήνας! Σε λίγο θα αρχίσουμε το στόλισμα!
Μέχρι τότε όμως ας έχουμε έναν υπέροχο Νοέμβριο! Ας χαιρόμαστε την κάθε μέρα του μήνα! Ο καιρός κρατάει ακόμα ευτυχώς! Οι βόλτες συνεχίζονται... Ας βλέπουμε τα πράγματα θετικά και αισιόδοξα!
Σάββατο σήμερα.. Ευκαιρία για πρωινό στο μπαλκόνι, όσο ακόμα κρατάει ο καιρός.
Με ό,τι υλικά είχαμε στο σπίτι είπαμε να αυτοσχεδιάσουμε και να ετοιμάσουμε το δυναμωτικό πρωινό που λέγαμε..
Μπορεί να ξημέρωσε εδώ και ώρες.. μπορεί να είστε ήδη στη δουλειά ή μπορεί να κάνετε δουλειές στο σπίτι.. Ό,τι κι αν ισχύει, ένα διάλειμμα είναι απαραίτητο και αυτή τη φορά απαιτεί να κλείσετε τα μάτια και να αφήσετε το ρυθμό του νέου τραγουδιού του Απόστολου Βαλαρούτσου να σας παρασύρει...
Ο χρόνος προχωράει ακάθεκτος (δεν μπορούσε να κρατάει λίγο παραπάνω το καλοκαίρι;) και αισίως μπαίνουμε στον Αύγουστο! Τελευταίος και για πολλούς, ο καλύτερος μήνας του καλοκαιριού! Ειδικά αν είναι ο μήνας που ξεκινούν οι διακοπές μας...
Εμείς τον υποδεχόμαστε ρομαντικά, νοσταλγικά, καλοκαιρινά με ένα θαλασσινό τοπίο που θα κοσμεί την επιφάνεια εργασίας μας για 30 (ημέρες) και σήμερα!
Σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου 2013, γιορτάζουμε παγκοσμίως την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο. Στο πλαίσιο της ημέρας λοιπόν διοργανώνεται πληθώρα εκδηλώσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Η εικόνα αυτού του υπέροχου ηλιοβασιλέματος στη μαγευτική Καστοριά θα μας συντροφεύει στις μετά τη δύση του ηλίου σαββατιάτικες δραστηριότητες.
Μετά το δεντράκι στο τραπέζι του 2015 και τον Άγιο Βασίλη πέρυσι... τι θα ακολουθήσει;
Θα δούμε το φετινό christmas table art... Αλλά και οι δυο παλαιότερες ιδέες για το δίπλωμα της χαρτοπετσέτας στο γιορτινό τραπέζι δείχνουν πολύ όμορφα.
Η πρώτη ολόκληρη εβδομάδα του νέου μήνα, του πρώτου μήνα της άνοιξης. Αν δεν είναι και τώρα η ευκαιρία μας να το πάρουμε απόφαση και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, πότε θα είναι;
Συμφωνούμε και επαυξάνουμε! Μας αρέσει το καλό φαγητό! Μόνο να μην το παρακάνουμε, γιατί σε κάτι τέτοιες περιπρώσεις ισχύει και το "παν μέτρον άριστον" και πρέπει που και που να δείχνουμε λίγη αυτοσυγκράτηση!
Και δεν είναι μόνο οι γλάστρες - κονσερβοκούτια που τράβηξαν την προσοχή μας...
Είναι και τα χειροποίητα φωτιστικά με απλά υλικά, όπως ξύλα που ξεβράζει η θάλασσα, χοντρό σχοινί και σίδερα.
Η είδηση για το λαχανόκηπο στο Μαρούσι, που κυκλοφορεί σε όλες τις ενημερωτικές ιστοσελίδες, στάθηκε η αφορμή που με έκανε να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για την έννοια του guerilla gardening.
Μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες για τον ελεύθερο χρόνο και τα ταξίδια, τόσο τα πραγματικά όσο και αυτά του μυαλού, είναι η ανάγνωση βιβλίων.
Η γενική άποψη είναι ότι η πολλή οργάνωση απαιτεί συνήθως και αρκετά έξοδα. Όμως δεν είναι πάντα έτσι... Η φαντασία και το μεράκι μπορούν να μας οδηγήσουν σε δημιουργικά μονοπάτια και να οργανώσουμε το χώρο μας σκεφτόμενοι Αλλιώς...
Ένα παλιό τζιν πουκάμισο, λίγα χρωματιστά κουμπιά, μερικές ιδέες για χειροποίητους γιακάδες και ιδιαίτερα σε τζιν ύφασμα στάθηκαν η αφορμή για τη μεταποίηση ενός παλιού ρούχου σύμφωνα με τις φετινές τάσεις της μόδας.
Λίγο ο καιρός που χάλασε και μας έκλεισε σπίτι, λίγο που μας έπιασε προκοπή, λίγο που είπαμε να πιάσουν τόπο ο καμβάς και τα χρώματα που πήραμε σχεδόν δυο μήνες πριν, ένα από τα προηγούμενα απογεύματα αποφασίσαμε να εκτονώσουμε την καταπιεσμένη μας δημιουργικότητα. Και έτσι ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τον οικογενειακό μας καμβά!
To "Stand by me", όπως σας έχουμε ήδη πει, είναι ένα πολύ αγαπημένο μας τραγούδι.
To ακούμε όλο και περισσότερο τελευταία και πολύ μας αρέσει. Πρόκειται για τη διασκευή του "Que je sois un ange" της Νάνας Μούσχουρη από τον Καναδό μουσικό Nym.
