Θέμα που καίει! Εγκυμοσύνη στη μόδα ή μόδα στην εγκυμοσύνη;

Και τι να φορέσει η έγκυος που η κοιλιά όσο πάει και μεγαλώνει και δε θέλει να χαλάσει ούτε την κομψότητα ούτε το στιλ της;

Και από τη μία, ωραία τα φορέματα και τα στενά ρούχα που δείχνουν ότι η σιλουέτα σου δεν έχει χαλάσει αν εξαιρέσεις το πεπονοκαρπούζι που κατάπιες αλλά από την άλλη θες και κάτι που να μην κολλάει πάνω σου, να μη σε καταπιέζει αλλά να μη σε δείχνει και ετοιμόγενη από τον 5ο μήνα.

Κυριακή μεσημεράκι σε καλούν για τσιπουράκι.. Όχι δε λες, αφού το θες.. Παίρνεις το κατιτίς σου και ξεκινάς.. Και εκεί που νομίζεις ότι θα φας, θα πιεις, θα πεις... και θα γυρίσεις σπίτι μ' άδεια χέρια και ίσως με βαρύ απ' το ποτό κεφάλι... Γυρνάς με τι;

Αυτό το σαββατοκύριακο οργανώστε μια συνάντηση φίλων στο σπίτι και ετοιμάστε μια διαφορετική διακόσμηση με χάρτινες γιρλάντες. 

Άλλο ένα τραγούδι των Leftover Cuties, το οποίο μας μεταφέρει με νότες όλα όσα επιστημονικά τεκμηριώνονται στο βιβλίο των κ.κ. Χρηστάκη & Φόουλερ "Συνδεδεμένοι"!

Enjoy it, keep on smiling..

and the whole world will smile with you!

Η πασχαλινή μας απόδραση ολοκληρώθηκε αισίως και φέτος. Κλασικός κι αγαπημένος τόπος προορισμού, η εξωτική Βελίκα στα παράλια της Λάρισας. Το σπιτάκι μας, η αυλή μας, η θέα μας, η παραλία μας, ο παράδεισός μας.

Λίγο πριν αρχίσουμε την αναπόληση στις στιγμές του περσινού καλοκαιριού (έρχεται σύντομα σειρά αναρτήσεων από τις περσινές ταξιδιωτικές εμπειρίες στον Αργοσαρωνικό), θέλω να αποτυπώσω, να μην ξεχάσω, να μην αφήσω να χαθούν οι στιγμές του φετινού Πάσχα. Ο Φίλιππος 3 ετών και 3 μηνών, η Μάγδα 14 μηνών έδωσαν άλλο χρώμα στις διακοπές μας και έκαναν μοναδικό το τελευταίο Πάσχα που σε αυτή την αυλή έπαιξαν μόνο δύο παιδιά... και δύο σκυλιά σχεδόν αδέσποτα, σχεδόν της γειτονιάς... Δύο σκυλιά που αγαπάμε οικογενειακώς. Νονός του θηλυκού είναι ο Φίλιππος! Και το όνομα αυτής, Κωνσταντίνα! Μόνο λαμπάδα που δεν της πήραμε!

Επιτέλους Παρασκευή απόγευμα!! Yeah!

Μόλις το άκουσα, το έψαξα και το μοιράζομαι...

Ποιος είπε ότι το πουλόβερ είναι κατάλληλο μόνο για τις καθημερινές μας εμφανίσεις; Η ανταπόκριση από την εβδομάδα μόδας στο Παρίσι μας αποδεικνύει το αντίθετο.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές τι είναι αυτό που μου τραβάει την προσοχή στις φωτογραφίες που απεικονίζουν σπίτια, δωμάτια, τραπεζαρίες, κουζίνες μια σύνθεση από διακοσμητικά αντικείμενα, δυο βιβλία ακουμπισμένα σε ένα κομοδίνο.. Αναρωτιέμαι γιατί ενώ πολλές φωτογραφίες μοιάζουν, εγώ μπορώ να τις παρατηρώ για ώρα και να μη τις χορταίνω.. Και αναρωτιέμαι, γιατί πολλά από όσα βλέπω και μου αρέσουν, δεν ταιριάζουν ούτε στο στιλ μου ούτε στο στιλ του σπιτιού μου ούτε μπορούν να υλοποιηθούν στο δικό μου χώρο.

Η πρώτη μας βόλτα στο νησί της Χίου συνεχίστηκε με κατεύθυνση τον γνωστό Βροντάδο.

Βλέπεις αυτή την τούρτα και δεν πιστεύεις ότι είναι σπιτική. Την δοκιμάζεις και πάλι δεν πείθεσαι. Ξέρεις βέβαια πόσο ταλέντο έχει η φίλη σου στην κουζίνα και σε πολλών ειδών χειροποίητες κατασκευές αλλά πάλι.. αυτή η τούρτα σπιτική; Πότε πρόλαβε... πόσο να της πήρε... Μα τι αντοχές έχει... Και έπρεπε να ετοιμάσει ολόκληρο το πάρτι του γιου της... 

Για να μας πείσει λοιπόν, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τη συνταγή... Η (χρυσοχέρα που θα ΄λεγε και η γιαγιά μου) Αγγελική ξαναχτυπά και μας γράφει τα παρακάτω:

Εκεί που τα δέντρα φτάνουν στη θάλασσα και σχεδόν αγγίζουν το νερό, σε μικρούς κολπίσκους, χωρίς πολύ κόσμο και βαβούρα, εκεί που το μάτι χάνεται στον ορίζοντα ρεμβάζοντας, εκεί ξεκινά η απόλυτη χαλάρωση...

Όλοι ζούμε σε μια πόλη με λάθη.. όποια κι αν είναι αυτή η πόλη, σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται κάποια κακώς κείμενα υπάρχουν. Κι αν αυτή η πόλη βρίσκεται στην Ελλάδα, τότε μάλλον τα κακώς κείμενα είναι πολλά, όπως πολλά είναι κι αυτά που δε μας αρέσουν. Τα λάθη ή έστω αυτά που κάποιοι θεωρούμε λάθη μας πληγώνουν και θα θέλαμε να τα αλλάξουμε. Και το χειρότερο είναι ότι αυτά τα λάθη οφείλονται κυρίως στην αμέλεια ή την αδιαφορία των πολιτών, στην έλλειψη ενδιαφέροντος για το κοινό καλό, για το καλό του συμπολίτη μας, για το περιβάλλον, για όσους έχουν ανάγκη, για όσα θεωρούμε δεδομένα και τα περιφρονούμε.

Το απόγευμα της Τσικνοπέμπτης είναι εδώ και μια που πλησιάζει η ώρα που θα βγούμε μια βόλτα... ας ανεβάσουμε τη διάθεσή μας και ας αφεθούμε στο ρυθμό του χαρακτηριστικού αυτού χορευτικού κομματιού που για τους περισσότερους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την περίοδο του καρναβαλιού!

H Blair Eadie για άλλη μια φορά τράβηξε την προσοχή μας με δύο διαφορετικές μεταξύ τους εμφανίσεις.

O Σπύρος Παλούκης μας παροτρύνει να βάλουμε λίγη από τη μαγεία των παραμυθιών στη ζωή μας και να φτιάξουμε το δικό μας δωμάτιο των ευχών.

Τι καλό θα φάμε απόψε;

Μπορούμε να ετοιμάσουμε μια εύκολη και γρήγορη πίτα χωρίς φύλλο με πολύ απλά υλικά και να την απολαύσουμε τόσο σήμερα για βραδινό όσο και αύριο το πρωί.

Το αγαπήσαμε με το πρώτο άκουσμα! Σύγχρονο μα ατμοσφαιρικό και με πρωτότυπο βίντεο.

Ξυπνάνε νωρίς, πολύ νωρίς, πριν φέξει, παίρνουν τα μπογαλάκια τους κι ένα κολατσιό και μπαίνουν στη βάρκα με την ελπίδα να πιάσουν ψάρια; Δεν ξέρω αν και πόσο τους νοιάζει η σοδειά των ψαριών αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει να δουν και να απολαύσουν όσα η φύση απλόχερα τους χαρίζει: την ανατολή του ηλίου, τη γαλήνη του πρωινού στην ήρεμη θάλασσα, τους γλάρους... Ακόμα και η μουσική στο ραδιάκι παίζει χαμηλά για να μην αναστατώσει τα ψάρια και να μην καλύπτει τους ήχους της φύσης.

Εκτός από το αλάτι Ιμαλαΐων, η μητέρα μετά την τελευταία της επίσκεψη στη γραφική Ξάνθη, μου έφερε και ένα σακουλάκι με ένα κόκκινο βότανο. Το είδα και δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται, μέχρι που μου είπε ότι είναι ιβίσκος που τον αγόρασε γιατί όπως της είπε ο φίλος Όμηρος, έχει εξαιρετικές ιδιότητες.

Το άνοιξα το σακουλάκι, έβαλα το περιεχόμενό του σε ένα δοχείο τσαγιού και το τοποθέτησα στο ντουλάπι με τα βότανα. Και μπορεί να έμεινε εκεί ανέγγιχτο για μήνες αλλά από τότε που το δοκίμασα, συνηθίζω να προσθέτω λίγα φύλλα ιβίσκου πολύ συχνά στα ζεστά κοκτέιλ βοτάνων που εκτός από έξτρα γεύση αποκτούν και ένα θεσπέσιο κόκκινο χρώμα.

Αυτή η εβδομάδα ξεκινά κινηματογραφικά μια και σήμερα τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος ανακοινώθηκαν οι νικητές των Χρυσών Σφαιρών για τη χρονιά που μας πέρασε.

Οι δημιουργίες με σπάγγο μας αρέσουν και από ότι φαίνεται αρέσουν και σε σας. Ο σπάγγος άλλωστε βγάζει μια αίσθηση παλιού και παράλληλα αυθεντικού στοιχείου που είναι στη μόδα και ταιριάζει πια παντού.

Μια θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου με πρωταγωνίστρια τη Στεφανία Γουλιώτη.