Τι βραχιόλια είναι αυτά; Από τι υλικά φτιαγμένα;

Άλλη μια δραστηριότητα για δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά. Η ώρα περνάει ευχάριστα, τα παιδιά μαθαίνουν να αξιοποιούν και τα πιο απλά και "άχρηστα" υλικά, η φαντασία τους καλλιεργείται και όλοι μαζί χαιρόμαστε!

Πείτε το μανία, ψύχωση, εμμονή αλλά σε κάθε εξόρμηση στο βουνό ή τη θάλασσα έχω την τάση να μαζεύω και κάτι, μια όμορφη πέτρα, ένα ξύλο σε περίεργο σχηματισμό, φρέσκα ή αποξηραμένα λουλούδια, κοχύλια, καρπούς, οτιδήποτε μπορεί να τοποθετηθεί σε κάποιο σημείο του σπιτιού φέρνοντας τη φύση στο σπίτι.

Μετά το μεγάλο φαγοπότι.. ας χαλαρώσουμε με ένα αγαπημένο κομμάτι από τους Beirut.

Στου Αγίου Βαλεντίνου δεν πιστεύουμε, υπό την έννοια του ότι πρέπει να γιορτάζουμε τον έρωτα και την αγάπη μία μέρα το χρόνο.

Όμως ο έρωτας και η αγάπη είναι πηγές χαράς και ζωντάνιας και έμπνευσης και κεφιού και φαντασίας και δημιουργικότητας και του πιο γλυκού μας χαμόγελου και λόγος για να ονειρεύεσαι και να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος... και αφορμή για ένα σωρό συναισθήματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Κι αν σας αρέσει το λευκό και το προτιμάτε ακόμα και τα Χριστούγεννα, σας έχουμε μια διαφορετική πρόταση για scadinavian χριστουγεννιάτικο ντεκόρ.

Τι ξεχωρίζουμε; Το "le sac en papier", τα πανέμορφα ξύλινα ταρανδάκια και τα στοιχεία της φύσης στο σπίτι.

Είδαμε Αίγινα και Πόρο και πάμε για άλλα... Άλλος με τη βάρκα μας;

Επόμενη διαμονή έχουμε στις Σπέτσες αλλά εννοείται πως δεν μπορούμε να μην επισκεφτούμε τη μία και μοναδική Ύδρα. Οι πληροφοριοδότες μας έχουν πει τα καλύτερα για το ιστορικό νησί.

Μια και σήμερα τα παραμύθια έχουν την τιμητική τους, ας κλείσουμε την ημέρα μας μουσικά με τα παραμύθια του Cayetano.

Να τα πάλι τα δύο χρώματα που σας έλεγα πριν λίγες μέρες.. εμφανίστηκαν μπροστά μου έτσι ξαφνικά στο Pinterest και φυσικά τράβηξαν την προσοχή μου.

Όσο φθινοπωριάζει τόσο περισσότερες βραδιές θα περνάμε πλέον στο σπίτι υπό το φως των κεριών, βλέποντας ταινίες, ακούγοντας χαλαρωτική μουσική και τσιμπολογώντας αγαπημένες λιχουδιές.

Σας έχει τύχει ποτέ να σας έρχονται δάκρυα στα μάτια λόγω της έντασης της αγάπης που αισθάνεστε για κάποιον; Εμένα ναι! Αυτό το συναίσθημα που γεμίζεις ολόκληρος από μια λέξη, μια ματιά, μια κίνηση. Αυτά είναι τα δάκρυα της αγαλλίασης μάλλον!

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο, θέλω απλά να μοιραστώ την ένταση αυτού του συναισθήματος. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και νιώθεις πίεση στον θώρακα, σαν κάτι να θέλει να βγει από μέσα σου. Αγκαλιά μάλλον. Κι αν αυτός λείπει δάκρυα έρχονται να με λυτρώσουν.

Σπιτικό Cheesecake με γλυκό του κουταλιού βύσσινο..

Για μια μουσική καλημέρα!

Αυτή η πρόταση έφτασε στο inbox μας πριν λίγες μέρες! Σήμερα επιτέλους άνοιξα το link, πάτησα play, πάτησα replay και κόλλησα!

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου, ώρα 6:30 μ.μ.

Ήρθε η ώρα να κλείσουμε τη μέρα μας μελωδικά με ένα μουσικό κομμάτι που μας συντρόφευσε πολλές βραδιές μέσα στο καλοκαίρι.

Το καθαρό περιβάλλον τόσο εντός όσο και εκτός πόλεων είναι μέρος της αλλαγής που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Τα όμορφα κτίρια, οι άνετοι δρόμοι, οι ελεύθερες ράμπες, τα μεγάλα πεζοδρόμια, τα καθαρά παγκάκια, τα περιποιημένα πάρκα, οι φιλικοί κοινόχρηστοι χώροι.. Όσο σκεφτόμαστε τόσο θα μεγαλώνει η λίστα με αυτά που θέλουμε να δούμε σε έναν καλύτερο κόσμο. 

Έφτασε και πάλι η Δευτέρα και μια νέα εβδομάδα ξεκινά. Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια θετική ώθηση στις επόμενες ημέρες, ελπίζοντας... 

Αυτό είναι... έχεις φίλους που ταξιδεύουν και σε ξεσηκώνουν, και μάλιστα πηγαίνουν εκεί που πάντα ήθελες να πας και ακόμα δεν τα έχεις καταφέρει. Στη νότια Γαλλία.  Και έρχονται μετά με έναν αέρα γαλλικό και σου παραδίδουν μαθήματα στιλ!

Ε λοιπόν, εμένα μ' αρέσει αυτό το στιλ! Μ' αρέσουν τα χρώματα και τ' αρώματα που κουβάλησαν μαζί τους! Μ' αρέσει ο ρομαντισμός που αποπνέουν οι φωτογραφίες...

Καλημέρα! Δεύτερη μέρα της εβδομάδας και δεύτερη μέρα του μήνα. Ο καιρός φαίνεται πως ξαναστρώνει, η πρωινή δροσιά είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, ειδικά αν αναλογιστούμε πως όσο περνάει η ώρα, η θερμοκρασία θα ανεβαίνει.

Ιδανικό σνακ! Ξηροί καρποί, cranberries και κομμάτια κουβερτούρας..

Ένα πανέμορφο, απίστευτα γραφικό χωριό, σχεδόν ανέπαφο από το πέρασμα του χρόνου, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω από τον Βόλο, στο μαγευτικό Πήλιο. Νομίζω ότι οι λέξεις δεν αρκούν για να δώσουν μια πλήρη περιγραφή της Μακρυνίτσας. Δεύτερη φορά στον τόπο αυτό και δεύτερη φορά απόλυτα γοητευμένη από τον πηλιορείτικο χαρακτήρα του, το ιδιαίτερο ύφος του, την αρχοντιά του. Καταλαβαίνω απόλυτα τους φίλους που κατάγονται από δω και με τόση περηφάνια μιλούν για το χωριό τους.

Και αισίως ο Φίλιππος έγινε 2 ετών! Πώς έγινε αυτό; Πότε έγινε; Πότε γεννήθηκε, πότε μεγάλωσε... Σαν τώρα θυμάμαι εκείνες τις πρώτες μέρες που τον είχαμε σπίτι και νομίζαμε πως ήταν οι μεγαλύτερες μέρες της ζωής μας. Μάλλον γιατί κρατούσαν σχεδόν 24 ώρες (χωρίς ύπνο).

Και τώρα έχει ήδη περάσει μια εβδομάδα από τα δεύτερα γενέθλιά του και είμαστε μια εβδομάδα πιο κοντά στον ερχομό της μικρής πριγκίπισσας.

Ο ήλιος λάμπει, η μέρα μοιάζει απόλυτα καλοκαιρινή και αυτό είναι ένα μικρό θαύμα! Τι λέτε λοιπόν πριν βγούμε για τις βόλτες μας να απολαύσουμε παρέα το κομμάτι "Miracle" του Tom Baxter;